FRANCISZKAŃSKI ZAKON ŚWIECKICH we Wschowie

W dniu 7 września 2025 odbywała się wizytacja i kapitula we wspólnocie  Franciszkańskiego Zakonu Świeckich przy naszym klasztorze we Wschowie…
W czasie kapituły odbyły się wybory nowego Zarządu FZŚ we Wschowie.
Oto skład nowego Zarządu FZŚ we Wschowie:
Przełożona – Bożena Dobrzyńska

Zastępca – Sylwia Kajda
Sekretarz – Aleksandra Krysmalska
Kronikarz – Krystyna Ciesielska
Skarbnik – Maria Szmaragowska
Od Formacji – Dominika Molińska

Spotkania FZŚ – przy klasztorze Franciszkanów i parafii św. Józefa we Wschowie
II niedziela miesiąca – o 7.30 Msza św. w kościele i spotkanie formacyjne w salce
Osoby zainteresowane duchowością św. Franciszka z Asyżu serdecznie na spotkania FZŚ zapraszamy!


Powstanie FZŚ  (III Zakonu św. Franciszka z Asyżu)
Do wielkiej rodziny wspólnot założonej przez św. Franciszka z Asyżu należy – sięgający początkami 1221 roku – Franciszkański Zakon Świeckich.
Jest on obecnie najliczniejszym stowarzyszeniem katolików na świecie. Jako zakon jest dostępny dla ludzi świeckich wszystkich stanów. Pierwszych świeckich naśladowców św. Franciszka z Asyżu nazywano Braćmi i Siostrami od Pokuty, później Tercjarzami, a obecnie Franciszkanami Świeckimi.
Do świeckich naśladowców św. Franciszka należeli m.in., tacy święci: św. Elżbieta Węgierska, – córka króla Węgier Andrzeja II, św. Ludwik IX król Francji, św. Małgorzata z Kortony – pokutnica, św. Róża z Viterbo – pokutnica, bł. Aniela Salawa – służąca.
Na ziemiach polskich zaczęły powstawać wspólnoty III Zakonu wraz z przybyciem franciszkanów do Wrocławia w 1236r. i do Krakowa w 1237r. Na przełomie XIX i XX wieku III Zakon – odnowiony przez papieża Leona XIII – przyczynił się w dużej mierze do odrodzenia katolicyzmu w Europie Środkowo – Wschodniej. W 1978 r. Papież Paweł VI zatwierdził odnowioną Regułę FZŚ, a następnie w 1990 r. Stolica Apostolska zatwierdziła nowe Konstytucje FZŚ.

Zasady życia we FZŚ
FZŚ jednoczy wszystkich członków Ludu Bożego, a więc ludzi świeckich, osoby zakonne i kapłanów, którzy czują się powołani, by pójść za Chrystusem śladami św. Franciszka z Asyżu
Reguła i życie Franciszkanów Świeckich jest następujące: zachowywać Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, naśladując św. Franciszka z Asyżu, dla którego Chrystus był natchnieniem i centrum życia w odniesieniu do Boga i ludzi.
Franciszkanie Świeccy są ponadto zobowiązani do częstego czytania Ewangelii, przechodząc od Ewangelii do życia i od życia do Ewangelii.
Franciszkanie Świeccy mają zatem doszukiwać się osoby Chrystusa działającego w braciach, w Piśmie św., Kościele i czynnościach liturgicznych. Wiara św. Franciszka, która podyktowała mu słowa: „Na tym świecie nie widzę, niczego wzrokiem cielesnym z Najwyższego Syna Bożego, jak tylko Najświętsze Ciało i Najświętsza Krew”, niech będzie dla nich natchnieniem i drogowskazem w ich życiu eucharystycznym.
Natchnieni przez św. Franciszka i z nim powołani do odnowy Kościoła, niech starają się usilnie, aby żyć w pełnej łączności z Papieżem, z Biskupami i Kaplanami, podtrzymując otwarty i ufny dialog, który przynosi obfite owoce apostolskie.
Jako bracia i siostry od pokuty z racji swego powołania, pobudzeni mocą Ewangelii, niech na wzór Chrystusa kształtują swój sposób myślenia i działania poprzez całkowitą i doskonałą przemianę wewnętrzną, którą Ewangelia nazywa nawróceniem i którą ze względu na słabość ludzką trzeba codziennie podejmować. Na tej drodze odnowy sakrament pojednania jest szczególnym znakiem Bożego miłosierdzia i źródłem łaski.
Franciszkanie Świeccy niech uczynią modlitwę i rozważanie duszą swego życia i działania. Niech uczestniczą w sakramentalnym życiu Kościoła, zwłaszcza w Eucharystii i niech włączą się w jedną z form modlitwy liturgicznej zatwierdzonej przez Kościół.
Franciszkanie Świeccy niech dobrze wypełniają obowiązki własnego stanu we wszystkich okolicznościach, także w trudnościach.
Franciszkanie Świeccy niech w zakresie dóbr doczesnych zachowują należyty umiar, zaspakajając swoje potrzeby materialne , zgodnie z duchem Ewangelii.
Niech poczucie braterstwa uczyni ich radosnymi i gotowymi do zrównania ze wszystkimi ludźmi, a zwłaszcza z tymi najmniejszymi.
Niech w rodzinie żyją duchem pokoju, wierności i poszanowania życia.
Jako apostołowie doskonalej radości, niech w każdej sytuacji niosą ludziom radość i nadzieję.

Życie we wspólnocie.
Prośbę o przyjęcie do FZŚ należy kierować do miejscowej wspólnoty, której Rada podejmuje decyzję dotyczącą o przyjęciu brata czy siostry.
Dla potrzymania wspólnoty Rada organizuje zebrania formacyjne i spotkania modlitewne.
W związku z koniecznymi wydatkami na cele wspólnoty, czy to na cele kultu, apostolstwa i dobroczynności, wszyscy bracia i siostry powinni składać ofiary stosownie do swoich możliwości.

Poszczególne etapy formacji we FZŚ.
– postulat – około pól roku
– nowicjat – rok czasu
– profesja czasowa – odnawiana co rok przez trzy lata
– profesja wieczysta – na całe życie

Członkowie FZŚ mogą w następujące dni zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami:
– 28.04. – bł. Luchezjusza Pierwszego Tercjarza
– 15.05. – św. Małgorzaty z Kortony
– 02.08. – Matki Bożej z Porcjunkuli
– 11.08. – św. Klary z Asyżu
– 25.08. – św. Ludwika Króla Francji
– 04.10. – św. Franciszka z Asyżu
– 17.11. – św. Elżbiety Węgierskiej
– 29.11. – Wszystkich Świętych Zakonu Serafickiego
– 08.12. – Niepokalanego Poczęcia NMP

400 lat franciszkanów

565 lat franciszkanów

we Wschowie

We Wschowie początki fundacji franciszkańskiej sięgają roku 1457, kiedy to mieszczanie i magistrat królewskiego miasta Wschowy, ofiarowali bernardynom teren pod budowę kościoła i klasztoru. W 1462 r. z ofiar mieszczan i okolicznej szlachty zbudowano kościół i klasztor pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Bernardyna ze Sieny. Klasztor początkowo należał do prowincji czesko-austriackiej.

W roku 1467 wszedł w skład nowo powstałej polskiej prowincji obserwantów. W latach 1456 – 1558, klasztor pomyślnie się rozwijał, a zakonnicy prowadzili bez większych przeszkód swoją działalność duszpasterską.

 

Czytaj dalej na temat historii klasztoru

 

 

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu